Doorgaan naar hoofdcontent

Communiceren met je baby

Nou daar gaan we dan! Het eerste bericht op mijn blog.
Gisteren waren mijn man (Pieter) en ik samen met onze dochter (Libby) van bijna 9 maanden naar de Ouders Natuurlijk beurs in Doorwerth. We konden mooi met Libby in de draagdoek op de bus stappen want Doorwerth is lekker dichtbij. Op de beurs hebben we veel gepraat over 'onze' manier van opvoeden. Wat vooral de onderkaken liet zakken was het feit dat Libby al een heel eind is met de zindelijkheid, maar daar vertel ik een andere keer meer over. Iemand bij de stand van Kaatje Katoen (die verkopen wasbare luiers, iets waar we helaas bij deze eerste baby geen geld voor hadden) was ook erg verbaasd over hoe Libby het doet op het potje. Toen ik vertelde dat Libby de eerste keer vrijwel meteen haar best deed om iets in het potje te krijgen merkte de vrouw op 'je zei er zeker ook bij wat de bedoeling was?'. Nou inderdaad. Libby had mij al een aantal keer gebruik zien maken van het toilet en daar legde ik dan altijd bij uit wat ik aan het doen was. "mama heeft geen luier om dus die moet op de wc plassen". Vol interesse volgde ze mij als ik wc papier pakte en de wc doortrok. Voor ik haar op het potje zette heb ik hem laten zien en verteld waar hij voor bedoeld was. Nu kun je denken, zo'n kind snapt het hele concept van poepen en plassen en luiers en potjes toch nog niet? Maar kun jij in het hoofd van een baby kijken? We weten eigenlijk heel slecht wat een kind nou wel en niet snapt. Dus ons idee vanaf de geboorte meteen al was, vertel wat je gaat doen. Als jij in de tandartsstoel zit en je bent aan de beste man, of in mijn geval vrouw, overgeleverd, vind je het ook prettig als hij vertelt wat hij in je mond steekt en waarom. Een baby is volledig aan ons overgeleverd. Ze wordt steeds opgepakt en ergens mee naartoe gesjouwd. Ze wordt neergelegd op een zacht kussen, "oh dat is wel prettig". Maar dan gaan de kleren uit en ligt ze daar in haar blote baby billetjes. Vervolgens vliegen ineens haar benen de lucht in waarna ze een koud, nat doekje tegen haar billen krijgt. Het is een hele belevenis zeg. Dan is het fijn als er even verteld wordt wat er gebeurt en het liefst ook nog waarom. Snapt ze het, dan kan het alles een stuk minder stressvol maken, snapt ze het niet, kan ze in ieder geval lekker luisteren naar een vertrouwde en rustige stem. Want alleen al het feit dat jouw stem rustig is vertelt haar dat er geen paniek nodig is.
Ook toen Libby met 10 weken geopereerd moest worden aan een liesbreuk hebben we haar van te voren voorbereid en steeds verteld wat er ging gebeuren en dat de dokters haar weer beter gingen maken. Dit deden we ook een beetje voor onszelf want het is niet niets als je kleine meid zo vroeg al onder narcose moet en iemand haar open gaat snijden. Uiteraard helemaal voor het goede doel, maar best spannend voor nieuwbakken ouders.
Inmiddels zijn we zo ver dat Libby ook terug gaat communiceren. Dat motiveert ons nog meer om tegen haar te praten. Ook nu nog vertel ik iedere keer als ik haar op pak wat we gaan doen. Als ik weg loop vertel ik waarom en zij zwaait dan. Als ze iets doet wat niet mag, wat ze vaak donders goed weet, vertel ik haar ook waarom het niet mag. Je kunt nooit te veel met je kind communiceren, wel te weinig. Dus kwebbel maar lekker een eind weg!

Reacties

  1. Hoi,

    Ik herken het communiceren met mijn dochter ook, ik vertel ook al vanaf haar geboorte wat ik ga doen. In het begin keek iedereen raar op, nu vinden ze het al minder raar. Ik praat nog steeds hetzelfde en mijn dochter is er duidelijk in meegegroeid:)

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Op het potje, wat?!?! Nu al?!?!

Ja inderdaad, nu al. Laat ik even terug gaan naar oudejaarsavond. We zaten lekker oliebollen te eten met een heel divers gezelschap. Ouders met kleine kinderen, ouders met kinderen die getrouwd zijn of op het punt staan te gaan trouwen en mensen zonder kinderen. Het gesprek ging over zindelijkheid. Iemand vertelde dat kennissen van hun al vanaf de geboorte hun kind op het potje lieten plassen. Nou wij moesten er echt niet aan denken om onze dochter (toen bijna 4 maanden) al op een potje te zetten. Ze kan nog geen eens zitten en hoe moet zij nou weten wat ze op het potje moet doen. Echt belachelijk! Nou daar zit ik dan bijna 5 maanden later. En nu krijgen wij dezelfde reacties als wij vertellen dat Libby al plast en poept op het potje (of op de grote mensen wc). Gelukkig krijgen we ook veel positieve reacties. Er zitten natuurlijk veel voordelen aan. Van poepen in de luier worden de billen veel viezer dan als het direct naar beneden valt. Je hoeft dus niet een half uur met je neus bove...

Borstvoeding – de wondere wereld van een tandemende moeder

Toen ik na mijn blog over vaccineren op facebook verzuchtte dat ik de volgende keer een luchtiger onderwerp zou kiezen, maar nog niet precies wist wat, vroeg een aantal mensen me of ik niet eens wat leuks over tandemvoeden kon schrijven. Tandemvoeden is de populaire term voor het tegelijkertijd borstvoeding geven aan twee kinderen van verschillende leeftijd. U vraagt, wij draaien. Er werd specifiek gevraagd om een positief stuk omdat het niet een heel gebruikelijk iets is en er daarom vaak met scheve ogen naar wordt gekeken. Ik tandem zelf nu ruim 5 maanden en zal jullie meenemen in mijn routine en belevingen als tandemvoedende moeder. Waarom? Toen wij besloten onze kinderen borstvoeding te geven (ja ik doe het voeden, maar de beslissing namen we samen en zonder Pieter was het niet gelukt, meer daarover lees je HIER ) namen we ook direct het besluit dat we hier in principe mee door zouden gaan tot onze dochter daar zelf mee zou stoppen. Langvoeden (d.w.z. langer dan 6 maand...

Ik en fibromyalgie, partners voor het leven

Na jaren lang vage klachten en maar niet snappen waarom anderen wel na een middag college thuis weer verder aan de studie konden gaan en ik niet, kreeg ik in januari 2011 een folder van de reumatoloog mee. Er moesten nog wat testjes worden gedaan, maar hij vond mijn ziektebeeld erg op dat van Fibromyalgie te lijken. Fibromywattes?! Fibromyalgie, pijn in spier- en bindweefsel. Ik ga hier niet helemaal uitleggen wat de ziekte in houdt, daarvoor verwijs ik jullie naar de sites van het Reumafonds en de FES . Wel wil ik graag vertellen wat het hebben van deze ziekte voor mij betekent. Chronische pijn Fibromyalgie is een chronische ziekte waar geen genezing voor is. Dat is soms best confronterend, zeker in een slechtere periode. Het ziekteverloop van Fibro kent pieken en dalen. In een goede periode heb ik meer energie en minder pijn, in een slechte periode kan ik moeilijk mijn bed uit komen en doet alles pijn. Dat is voor een gezond iemand moeilijk te begrijpen, maar ik heb altijd pijn, ...