Doorgaan naar hoofdcontent

Ete ete ete ete

Er zijn zo veel dingen waar ik over wil schrijven dat ik even niet wist waar ik mijn volgende blog aan zou wijden. Gelukkig kwam er inspiratie uit de mond van mijn lieve dochter. Ze is pas 10 maanden, maar kan al 5 woordjes zeggen: Mama, papa, poes, eendje en eten. Vooral die laatste horen we veelvuldig. Gisteren liepen we door de Ikea en overal waar ze eten zag of iets wat er mee te maken heeft, begon ze enthousiast "Ete? ete ete ete ete" te roepen. Dat was dolle boel op de servies-afdeling! Nou over dat onderwerp is genoeg te vertellen. Ik houd het vandaag maar even bij de manier van eten en heb het een andere keer wel over mijn ideeën van wat en wanneer. Nu dus vooral het 'hoe'.

Zoals veel dingen in onze opvoeding hebben we dit mooi afgekeken bij mijn beste vriendin. Die heeft twee jongens van 4 en 2 jaar dus ik kijk al een paar jaar mee met wat voor hun wel en niet werkt. Wat ik erg leuk vond, was dat zij hun kinderen geen kant en klare potjes gaven. Dat trok me ontzettend aan. Zelf eet ik vrijwel nooit kant en klaar maaltijden. Wij zorgen er voor dat er altijd een eerder bereide maaltijd in de vriezer ligt wat we kunnen eten als we geen tijd of zin hebben om te koken (zoals na een dagje Ikea). Waarom zou ik mijn kind dan wel een kant en klaar iets te eten geven? Ik vind het wel prettig om te weten wat mijn kind precies binnen krijgt. Dat staat natuurlijk ook wel op de potjes, maar het voelt toch anders.
Het gaat echter nog verder, mijn vriendin gaf ze ook geen gepureerd eten. Nou dat is helemaal mooi. Zo kan ik niet alleen als moeder zien wat ik mijn kind te eten geef, maar zij ziet zelf ook wat er in haar mond terecht komt. Zo kan ze verschillende groentes gaan herkennen en onderscheiden wat ze wel en niet lekker vindt. Bij sommige dingen springt ze bijna uit haar stoel als ze ze op haar bordje ziet liggen. Slechts zelden kijkt ze me aan met een blik alsof ze wil zeggen "als je denkt dat ik dat ga eten, heb je het mooi mis". Dat vind ik ook prima, ze mag best een aantal dingen minder lekker vinden. We blijven het dan af en toe aanbieden om te zien of haar mening verandert.
Het aller mooiste wat ik zag bij mijn vriendin, was dat de kinderen niet werden gevoerd, maar lekker zelf aan de slag mochten. Zo wordt eten niet alleen hap, slik, weg en mond open voor de volgende hap. Maar alle zintuigen worden geprikkeld en een simpele maaltijd wordt een hele belevenis. Ouders spreken hun kinderen vaak vermanend toe als ze spelen met het eten, wij juichen het toe. Doe maar, voel maar, proef maar, test maar. In het begin belande er veel meer in haar haar en op de grond dan in haar buik, maar ik vond het prachtig om te zien hoe zij haar best deed om het met haar twee nog wat onhandige handjes op te pakken. Je ziet ook al zo snel vooruitgang erin. Met oefening leert ze hoeveel kracht ze moet gebruiken om iets vast te houden zonder het fijn te knijpen of uit haar hand te laten schieten. Langzaamaan ontdekt ze dat het best lekker is en dat het haar buikje vult.

Er zit wel een aantal nadelen aan deze methode (ook wel 'Rapley' genoemd). Je moet er maar tegen kunnen dat het een puinhoop wordt. Want dat is echt niet te vermijden. Geef je er gewoon aan over en geniet van hoe je kind de wereld van het eten ontdekt. Daarbij kan het voor sommige ouders ook best beangstigend zijn als je kind zich verslikt.Een paar weken geleden ging ik lunchen met twee meiden die een kind hebben in dezelfde leeftijd als Libby. De dochter van de een is ook een 'Rapley-baby' en verslikte zich in een stukje brood en begon ontzettend te kokhalzen. Ik keek er niet echt van op want ik was dat wel gewend, maar de derde mama (die geen Rapley toepast omdat haar man zich er niet prettig bij voelt) schrok zich een ongeluk. Logisch dat dat de eerste keer wat naar is om te zien. Maar eigenlijk is het juist een wonderlijk mechanisme wat ervoor zorgt dat jonge kinderen niet stikken in hun eten. Ze werken het met gemak weer omhoog. Libby heeft nu twee keer gehad dat ze er echt een beetje in bleef hangen en zelf bang werd. Wat hielp was simpelweg in haar gezicht blazen, dan wist ze ineens weer wat ze moest doen en kwam het eten weer naar boven. Het kan echt geen kwaad. Als je het toch eng vindt, zorg dan dat je weet wat je moet doen als je kind zich verslikt, dat geeft je wat meer rust.

Naast het feit dat eten op deze manier veel leuker wordt, zit er nog een aantal voordelen aan het geven van ongepureerd voedsel. Je hoeft je kind niet te 'voeren' en kunt dus gezellig met het hele gezin samen eten. Anders moet of je baby van te voren eten geven, wat voor haar niet gezellig is, of je moet steeds je eigen eten onderbreken voor een paar hapjes, wat het voor jezelf onrustig maakt want als het om eten gaat heeft een baby meestal weinig geduld. Daarbij hoef je niet apart te koken, mits je zoutloos kookt en een beetje let op welke dingen je het beste wanneer kunt introduceren. Ze kunnen vrij snel met de pot mee eten. Dat bespaart geld en gedoe en is naar mijn idee ook veel gezelliger.

Ik heb Libby ook wel eens een prakje gegeven. Maar ik vond het zo raar om iemand de voeren die prima zelf kan eten. Mijn man ga ik ook geen gepureerd eten in zijn mond stoppen, waarom mijn kind dan wel? Nee, ik ben echt een Rapley-fan!



Het volgende boek kan ik van harte aanraden, het is heel fijn om te hebben liggen als naslagwerk:
Eten voor de kleintjes van Stefan Kleintjes

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Inenten – waarom wel (of waarom niet)?

Iedere ouder wordt er al snel mee geconfronteerd. Ga je vaccineren? In de meeste gevallen doen mensen dat gewoon zonder erbij na te denken. Ja iedereen doet het dus waarom niet. Maar net als alle opvoedkundige kwesties is het wel verstandig hier even bij stil te staan en zeker te weten dat je achter je eigen keuze staan. Maar het is nog niet makkelijk om echte objectieve informatie te vinden. Ik wilde jullie dat geven, maar bij het inlezen merkte ik al snel dat dit echt ontzettend moeilijk, bijna onmogelijk, is. In 1957 werd in Nederland het rijksvaccinatieprogramma (RVP) ingevoerd. De vaccinaties in dit programma bieden bescherming tegen 12 kinderziektes, namelijk: Baarmoederhalskanker : Hiertegen krijgen meisjes sinds 2010 als zij 13 jaar worden een uitnodiging voor een inenting tegen het humaan papillomavirus (HPV) wat een voor een groot deel de veroorzaker is van baarmoederhalskanker. Bof : een ziekte van de speekselklieren die in 0.4-1% van de gevallen kan lei

Borstvoeding – de wondere wereld van een tandemende moeder

Toen ik na mijn blog over vaccineren op facebook verzuchtte dat ik de volgende keer een luchtiger onderwerp zou kiezen, maar nog niet precies wist wat, vroeg een aantal mensen me of ik niet eens wat leuks over tandemvoeden kon schrijven. Tandemvoeden is de populaire term voor het tegelijkertijd borstvoeding geven aan twee kinderen van verschillende leeftijd. U vraagt, wij draaien. Er werd specifiek gevraagd om een positief stuk omdat het niet een heel gebruikelijk iets is en er daarom vaak met scheve ogen naar wordt gekeken. Ik tandem zelf nu ruim 5 maanden en zal jullie meenemen in mijn routine en belevingen als tandemvoedende moeder. Waarom? Toen wij besloten onze kinderen borstvoeding te geven (ja ik doe het voeden, maar de beslissing namen we samen en zonder Pieter was het niet gelukt, meer daarover lees je HIER ) namen we ook direct het besluit dat we hier in principe mee door zouden gaan tot onze dochter daar zelf mee zou stoppen. Langvoeden (d.w.z. langer dan 6 maand

Wat aten wij - Couscous pannekoeken

Naar mijn idee kan ik redelijk koken (ik krijg in ieder geval weinig klachten). Maar iets waar ik echt heel erg slecht in ben is hoeveelheden inschatten. Daardoor wil het nog wel eens gebeuren dat er wat over blijft. Zo aten wij laatst couscous, maar ondanks dat dat er bij ons alle drie goed in gaat, bleef er een goede hoeveelheid over. Invriezen vind ik niet zo geslaagd want daar wordt het papperig van. Weggooien vond ik al helemaal geen optie. Toen heb ik wat inspiratie gezocht op internet en daar mijn eigen ding van gemaakt. Het resultaat was een stapeltje overheerlijke pannenkoeken die ervoor zorgde dat mijn dochter 3 dagen later nog vroeg om "koekie koekie". Hieronder het recept, fotowaardig was het niet echt. Ingredienten: 200 gram gare couscous 100 gram bloem 100 gram volkoren roggemeel 2 eieren 200 ml melk Olie om in te bakken Wij hebben couscous van de molen in Wageningen. Die is heerlijk vol van smaak en wordt niet snel papperig, papperige couscous is iets