Eigenwijze Mama

Hoorde je die wind, dat was ik, ik blies mijn blog nieuw leven in. Of bloggen nou echt iets voor mij is weet ik niet. Mijn blogs trokken niet automatisch volgers, alleen mensen die zich sociaal verplicht voelden lazen wat ik schreef. Er zijn zat tips te vinden op internet over hoe je meer lezers kunt trekken. Een voorbeeld van een dergelijke tip is dat je gaat reageren op blogs van anderen. En dan niet alleen "hé hoi, ik heb ook een blog. Kijk maar op http://eigenwijzemama.blogspot.nl", maar nee, je moet wel inhoudelijk (positief!) commentaar geven. Dus "wow wat een supergave schoenen heb je gekocht zeg! Echt megavet! Ik heb ook schoenen, kijk maar op http://eigenwijzemama.blogspot.nl". Daar ben ik dus echt heel erg slecht in. Dan voel ik me net zo'n sneue horeca ondernemer die buiten  voorbijgangers staat te smeken om wat te komen eten in zijn etablissement. Het zou best een leuk tentje kunnen zijn en ze hebben er vast lekker eten, maar het feit dat ze buiten

Toen ik na mijn blog over vaccineren op facebook verzuchtte dat ik de volgende keer een luchtiger onderwerp zou kiezen, maar nog niet precies wist wat, vroeg een aantal mensen me of ik niet eens wat leuks over tandemvoeden kon schrijven. Tandemvoeden is de populaire term voor het tegelijkertijd borstvoeding geven aan twee kinderen van verschillende leeftijd. U vraagt, wij draaien. Er werd specifiek gevraagd om een positief stuk omdat het niet een heel gebruikelijk iets is en er daarom vaak met scheve ogen naar wordt gekeken. Ik tandem zelf nu ruim 5 maanden en zal jullie meenemen in mijn routine en belevingen als tandemvoedende moeder. Waarom? Toen wij besloten onze kinderen borstvoeding te geven (ja ik doe het voeden, maar de beslissing namen we samen en zonder Pieter was het niet gelukt, meer daarover lees je HIER ) namen we ook direct het besluit dat we hier in principe mee door zouden gaan tot onze dochter daar zelf mee zou stoppen. Langvoeden (d.w.z. langer dan 6 maand

Iedere ouder wordt er al snel mee geconfronteerd. Ga je vaccineren? In de meeste gevallen doen mensen dat gewoon zonder erbij na te denken. Ja iedereen doet het dus waarom niet. Maar net als alle opvoedkundige kwesties is het wel verstandig hier even bij stil te staan en zeker te weten dat je achter je eigen keuze staan. Maar het is nog niet makkelijk om echte objectieve informatie te vinden. Ik wilde jullie dat geven, maar bij het inlezen merkte ik al snel dat dit echt ontzettend moeilijk, bijna onmogelijk, is. In 1957 werd in Nederland het rijksvaccinatieprogramma (RVP) ingevoerd. De vaccinaties in dit programma bieden bescherming tegen 12 kinderziektes, namelijk: Baarmoederhalskanker : Hiertegen krijgen meisjes sinds 2010 als zij 13 jaar worden een uitnodiging voor een inenting tegen het humaan papillomavirus (HPV) wat een voor een groot deel de veroorzaker is van baarmoederhalskanker. Bof : een ziekte van de speekselklieren die in 0.4-1% van de gevallen kan lei

Toen ik vorige week mijn blog schreef wist ik nog niet waar ik het deze week over wilde hebben. Maar de volgende dag gebeurde er iets bij ons thuis wat me inspiratie gaf. Toen ik het later die dag geheel toevallig over datzelfde onderwerp had met een vriendin, was het mij duidelijk. Ik ga wat schrijven over gevoelens van kinderen en hoe ik daarmee om probeer te gaan. Kinderen leven in een heel andere wereld dan wij. Ten eerste zijn zij een stuk kleiner en is alles om hun heen in verhouding voor hun veel groter dan voor ons. Ten tweede snappen zij gewoon veel nog niet. Zeker voor hele kleine kinderen, die ook nog niet kunnen klok kijken en moeite hebben met de perceptie van tijd, is er veel onzekerheid. Daarbij hebben wij al geleerd onze emoties wat onder controle te houden, kinderen reageren heel primair en dus met heftige emoties. Het is belangrijk om altijd in je achterhoofd te houden dat voor ons reacties misschien overdreven en onnodig zijn, maar dat er voor hun wel degeli

Dit is harlekijntje en een sfeerimpressie - harlekijntje.nl Op deze donkere november avond wemelt het buiten van de kinderen. Ze gaan de deuren langs voor snoep, maar dat krijgen ze niet voor niets. Als tegenprestatie zingen ze een liedje over ene Sint Maarten . Wie dat is? geen idee.   Waarom we zingen dat koeien staarten hebben? Omdat dat zo is. Waarom we in het donker met een lichtje over straat gaan? Als we dat overdag doen zie je het lichtje niet en is er niemand thuis. Duhuhhh. Ik moet eerlijk bekennen dat ik het hele verhaal achter deze feestdag ook niet weet, dat zou ik aan mijn katholiek opgevoede man moeten vragen. Maar al die zingende kindjes sluit mooi aan op het onderwerp van mijn blog van deze week: Muziek op schoot Toen ik iets meer dan een jaar geleden voor de 1-jaars controle van Libby naar het consultatiebureau ging, vertelde ik dat Libby zichzelf nog al eens in de weg zat qua gevoel. De wijkverpleegkundige merkte op dat ze op veel vlakken voor liep